Terug naar toen
hoe ben ik erbij gekomen om een bedrijf te beginnen onder de naam de oude Bamboekwekerij met de slogan terug naar toen de toekomst in.
Mijn naam is Gert van Haaften geboren in 1973, na de middelbare tuinbouwschool in 1993 een Bamboekwekerij begonnen op een bosplekje van 1000 m.
In 1996 ben ik verder gegaan op een perceel van 6000m wat in de loop der jaren uitgebreid is naar 25000m. Het assortiment werd uitgebreid met siergrassen en hoge vaste planten.
Mijn interesse in psychologie was schijnbaar bekend bij collega kwekers, een jobcoach was verschillende kwekerijen langs geweest om een cliënt aan een werkplek te helpen en werd steeds doorverwezen naar mij.
Dat was mijn eerste stap in het begeleiden van mensen met psychische problemen. Later kwamen er meer en bleek ik ook geschikt te zijn voor crisis opvang.
Lichamelijk trok ik het niet meer en werd er in 2011 onderzoek gedaan naar mijn lijst met klachten. De conclusie was, ziekte van bechterew, (achteraf gezien psychosomatische klachten)
Hoe nu verder? Diezelfde dag kwam de jobcoach weer langs en ben ik met hem wezen sparren over de mogelijkheden (en mijn grote wens) om een zorgkwekerij te beginnen geïntegreerd in de commerciële kwekerij. Hij nodigde mij uit om die avond mee te gaan naar een vergadering op een zorgkwekerij, wat ik daar zag was precies wat ik wilde, planten kweken, dieren houden, knutselen etc. met mensen die om psychische redenen (nog) niet (meer) aan het arbeidsproces kunnen deel nemen.
In 2013 van start gegaan met dagbesteding, leerwerktrajecten, werkstraffen Reclassering en stagiaires van speciaal onderwijs.
Helaas raakte ik door privé omstandigheden steeds meer afgebrand en was ik in 2017 genoodzaakt om te stoppen en alles te verkopen.
Die jaren op de zorgkwekerij hebben mij de gelegenheid gegeven om achter de schermen van de GGZ te kijken, heel veel contact gehad met psychiaters, psychologen, behandelaren, begeleiders, zorgaanbieders en collega zorgondernemers. Daardoor heb ik ook veel geleerd over (mis)diagnoses en diverse routes die er zijn voor mensen met psychische problemen.
Door de scheiding weet ik ook hoe een religieus trauma werkt, hoe persoonlijkheidsonderzoeken (4 gehad) werken, hoe het is om zelf therapie te krijgen en hoe destructief de jeugdzorg en de publieke opinie is.
De 8 jaar durende strijd met de jeugdbescherming heeft mij genoodzaakt om heel diep in de materie te kruipen. Door de bizarre opstelling van de jeugdbescherming dacht ik dat ze het niet begrepen en dat onze situatie uniek was. Alles wat ik beweerde moest ik onderbouwen met informatie, dus alles wat ik toen kon vinden in boeken en op internet heb uitgeplozen, talloze lotgenoten gesproken tot ik er achter kwam dat ze er totaal geen interesse in hadden maar dat het om de jaarlijkse bijdrage ging. Vanaf toen heb ik ze op afstand kunnen houden door de wetten beter te kennen dan zij en ben ik in de verhalen van andere jeugdbescherming slachtoffers gedoken.
Sinds 2024 zijn we verlost van de jeugdbescherming en ik wat lucht om weer wat te gaan ondernemen. Het liefst wil ik iets doen met al die ervaringen, mijn persoonlijke ervaring, ervaringen opgedaan op de zorgkwekerij, de ervaringen van al die therapeuten hulpverleners en instanties die bij ons gezin betrokken waren, de verhalen van lotgenoten en de informatie/kennis die ik moest vergaren. Maar ook weer iets met planten kweken en dieren.
Een hersteloord beginnen voor mensen met vergelijkbare achtergrond staat heel hoog op het verlanglijstje maar financieel is dat (nog) onbereikbaar.
Het bosplekje van 32 jaar geleden heb ik nog en ondanks de jarenlange verwaarlozing staan er nog diverse soorten planten van toen. Daar ben ik weer aan de slag gegaan en zo is het plan "terug naar toen" geboren.
Wat ik vooral heb geleerd van al die contacten met de cliënten van de zorgkwekerij en lotgenoten is, dat herstel zonder te weten wat je nou eigenlijk overkomen is, heel moeilijk is. Gewoon kennis hebben van oorzaak en gevolg
onmisbaar is. En dat is nu juist wat de reguliere hulpverlening vaak laat liggen.
Mensen helpen met de weg, terug naar toen te zoeken, dat uitdiepen en zo handvatten mee te kunnen geven voor de toekomst, dat is zo de Heere wil wat ik ga doen op de Oude Bamboekwekerij.
Dat zal ook heel anders zijn dan in de reguliere zorg, geen kamertje met 2 stoelen en een klok die na 1 uur aangeeft dat het probleem voor nu even opgelost is maar gewoon een hele ochtend of middag ergens in de tuin/kwekerij praten/denken/zoeken. Gewoon buiten of onder een afdak, samen koffie zetten op een vuurtje ... .
